အညာစာပေစကားဝိုင်း

မင်္ဂလာပါခင်ဗျာ အညာစာပေစကားဝိုင်းလေးကနေ ကြိုဆိုလိုက်ပါတယ်။ ဒီတစ်ပတ်မှာတော့ တော်လှန်ရေးတက်ကြွလူငယ်တွေနဲ့ စကားဝိုင်းလေးကို ပြုလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ အရင်အပတ်တွေမှာ ဝတ္ထုတွေကို အခြေတည် ဆွေးနွေးခဲ့ကြပေမယ့် ဒီတပတ်မှာတော့ လူပုဂ္ဂိုလ် တစ်ဦးအကြောင်းကို ကျွန်တော်ကဦးဆောင်ပြီးဆွေးနွေးသွားမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီတစ်ပတ်ဆွေးနွေးမယ့် အကြောင်းကတော့ ပေတရာပေါ်မှာ စွန်းခဲ့တဲ့သွေးတွေကို အနုပညာနဲ့ ပုံဖော်ခဲ့တဲ့ တေးရေးဆရာ နိုင်မြန်မာရဲ့အကြောင်းကို ဆွေးနွေးသွားမှာပါ။

စကားဝိုင်းလေးကို စာရေးသူကပဲ စတင်ပြီး “ကျွန်တော်တို့ ဒီတစ်ပတ်ဆွေးနွေးသွားမှာကတော့ တေးရေးဆရာ နိုင်မြန်မာရဲ့အကြောင်းကို ဆွေးနွေးသွားမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဆရာနိုင်မြန်မာရဲ့ မိခင်က မြောင်းမြဇာတိ မြောင်းမြသူဖြစ်ပါတယ်။ ဆရာနိုင်မြန်မာရဲ့ အဖေက ကောက်ပဲသီးနှံရုံရဲ့ ဝန်ထောက် မောင်မြူလွှာအမည်နဲ့ ကဗျာတွေလည်း ရေးဖူးတယ်။ အနှစ်ချူပ်ပြောရရင် တာဝန်နဲ့ ခရီးတွေသွားရင်း မြောင်းမြကိုရောက်တော့ ဆရာနိုင်မြန်မာ့အမေနဲ့ ဖူးစာဆုံ အကြောင်းပါတယ်ပေါ့ဗျာ။ ဒီလိုနဲ့ပဲ သားသုံးယောက် မွေးဖွားခဲ့တယ်။ နိုင်မြန်မာက အကြီးဆုံးသားပေါ့။ အိမ်အခေါ် နိုင်နိုင်လို့လည်းခေါ်ကြတယ်။ နိုင်မြန်မာရဲ့ဖခင် ဆုံးပါသွားတော့ အမေက အငယ်ဆုံးသားကိုခေါ်ပြီး ရန်ကုန်ကနေ မြောင်းမြကို ပြန်တယ် နိုင်မြန်မာ့ကိုတော့ ကြီးတော်ကြီးက မွေးစားထားလိုက်တယ်။ ကြီးတော်ကြီးကလည်း နိုင်မြန်မာ့ကို ဖူးဖူးမှုတ်ထားတော့ သူ့အတွက်တော့ လိုလေသေးမရှိပါပဲ။ မကြာပါဘူး ကြီးတော်ကြီးကဆုံးပါးပြန်တယ်။ အဲဒီလိုနဲ့ နိုင်မြန်မာကို သူ့အဖေရဲ့ ညီမ အပျိုကြီးက မွေးစားပြန်တယ်။ သူတို့အိမ်ရှေ့ကကျောင်းမှာပဲ ၄တန်းအောင်တယ်။ အဲဒီလိုနဲ့ အဘွားကသူ့ကို ခေါ်ယူမွေးစားလိုက်ပြန်တယ်။ နိုင်မြန်မာက ခြောက်တန်းလောက်ရောက်တော့ ကျောင်းပြေးတတ်နေပြီ၊ ကဗျာအတိုအစတွေလည်း ရေးတတ်နေပြီ။ ဦးကြီး ဒေါ်ကြီးတွေက စာမလုပ်ဘဲ ကဗျာတွေရေးနေတာကိုမကြိုက်ဘူး အမြဲဆဲဆို ကြိမ်းမောင်းနေတတ်တယ်။ အဘွားကတော့ “သရက်ပင်စိုက်ရင် ကြက်ဟင်းခါးသီးမသိဘူး၊တမာသီးမသီးဘူး၊သရက်သီးပဲသီးမှာပဲ ငါ့မြေးစိုက်တာတွေ သီးပွင့်မှာပဲလို့ပြောပြီး” အမြဲအားပေးနေတက်ပါတယ်။

နိုင်မြန်မာက အရင်က စစ်ဗိုလ်တစ်ယောက်ဖြစ်ချင်ခဲ့ပေမယ့် ကဗျာရေးလိုတဲ့ ဝါသနာက အဲဒီရည်မှန်းချက်တွေကို ပျက်စီးစေခဲ့ပါတယ်။ သူက ဂီတပညာကိုလည်း ဝါသနာပါတယ်။ သူတို့နဲ့ အနီးမှာ ဆေးခြောက်ရှုပြီး လမ်းဘေးဂစ်တာတီးနေတတ်တဲ့ လူငယ်တွေရှိတယ်။ သူတို့ဆီက ဂစ်တာတီးပညာ သင်ယူချင်တော့ သူတို့လိုပဲ ဆေးခြောက်လိုက်ရှုတယ်။ သူ့ဘဝနဲ့ရင်းပြီး ဆေးခြောက်ဘိတွေကို လိုက်တယ်။ ဂစ်တာတီးပညာကို ရအောင်သင်တယ် ဂစ်တာတီးတတ်သွားတယ် သီချင်းဆိုတတ်သွားတယ် ဆိုပါတော့ဗျာ။ အဲဒီလိုနဲ့ သူသီချင်းတွေ စရေးနိုင်ဖို့ ကြိုးစားတယ် အသက် ၂၀လောက်ကနေ စရေးတယ် အသက် ၄၀မှ ဒါနဲ့ မအောင်မြင်ရင် သူ့ကိုသူ အဆုံးစီရင်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချထားတယ်။ နောက်တော့ ယောနသံစင်ရော်၊ ကိုယ်ရံတော်တပ်မှူး၊ တူနှစ်ကိုယ်တိုင်းပြည် စတဲ့ သီချင်းတွေကို နိုင်မြန်မာရေးပြီး အဆိုတော်ကိုင်ဇာက ဆိုတယ်။ တေးရေးအဖြစ်အောင်မြင်တယ်ပေါ့ဗျာ။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ၁၉၈၈ ကျောင်းသားအရေးတော်ပုံနဲ့ကြုံတယ် သူ့မှာက နို့စားနွား ၃ကောင် မွေးထားတယ်။ အရေးတော်ပုံကာလမှာပဲ အများနည်းတူ အဆင်မပြေတော့ ရောင်းလိုက်ရတယ် ပြည်သူနဲ့အတူ တော်လှန်လိုတဲ့ စိတ်နဲ့ သူတက်တဲ့ အနုပညာနဲ့ နွားတဲထဲမှာပဲ ကမ္ဘာမကြေဘူးသီချင်းကို ရေးတယ် ကျောင်းသား ၁၅ယောက်လောက်ကို သူ့ရဲ့ နွားတဲထဲမှာပဲ ဒီသီချင်းကို ချပေးပြီး စတူဒီယို တစ်ခုမှာ အသံသွင်းခဲ့တယ် ဒီသချင်းကို လူအုပ်ကြီးထဲမှာကျောင်းသားတွေ သီဆိုခဲ့ပြီး လူထုရဲ့ တော်လှန်စိတ်ကို ‌နှိုးဆွပေးနိုင်ခဲ့တယ် ကျွန်တော်ကတော့ နိုင်မြန်မာ့အကြောင်းကို ဒီလောက်ပဲ အနှစ်ချုပ် ပြောပြချင်တယ် ကျွန်တော်တို့ ညီကိုမောင်နှမတွေအနေနဲ့လည်း နိုင်မြန်မာနဲ့ပက်သက်လို့ ဆွေးနွေးပေးကြပါအုံး”လို့ ဆွေးနွေးရင်းတိုက်တွန်းလိုက်ပါတယ်။

စကားဝိုင်းရဲ့ တောင်ဘက်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ကိုနိုင် “နိုင်မြန်မာဟာစစ်အင်္ကျီကို လက်ခေါက်ပြီး ဝတ်လေ့ရှိတာ သူ့စတိုင်ဖြစ်တယ် သူက ငယ်ငယ်က စစ်ဗိုလ်ဖြစ်ချင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကဗျာတွေနောက်ကို လိုက်သွားတဲ့အခါမှာ စစ်ဗိုလ်ဖြစ်ချင်တဲ့စိတ်ကို ခေါက်ထားလိုက်တော့တယ် ဒါပေမယ့် သူ့ရည်မှန်ချက်ကိုတော့ တန်ဖိုးထားနေဦးမယ်လို့ ထင်မိတာပဲ ရှစ်လေးလုံး အရေးတော်ပုံကြီးနဲ့ ကြုံတဲ့အခါမှာ စစ်တပ်ရဲ့ ရက်စက်ယုတ်မာမှုတွေကို မြင်ရပြီး နာကြီးစိတ် မခံချင်စိတ်တွေက ကမ္ဘာမကြေသီချင်းကိုရေးဖို့ သူ့ကို တွန်းအားဖြစ်စေခဲ့တယ်လို့ မြင်ပါတယ်”ဆိုပြီး ဆွေးနွေးလိုက်ပါတယ်။

စကားဝိုင်းမှာ ပါဝင်တဲ့ ကို‌ဇော်ကလည်း “နိုင်မြန်မာဆိုတာကို ကမ္ဘာမကြေဘူးသီချင်းနဲ့ စသိတာပေါ့။ ရုပ်လည်းမမြင်ဖူးဘူး အသံလည်းမကြားဖူးဘူး သူ့အကြောင်းကို အခုလို နားထောင်ရတော့ သူငယ်ငယ်က ဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့ ဘဝဟာဆိုရင် ဖအေဆုံးတယ် မအေနဲ့ တကွဲတပြားစီနေရတယ် ၃ဆင့်လောက်မွေးစားခြင်းကို ခံခဲ့ရတယ်။ ဒါကလည်း သူ့အတွက်တော့ ခံစားချက်တခု ဖြစ်စေမှာပဲ ဒီလိုအခက်အခဲတွေ ကြားကပဲ တေးရေးဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်အောင်ကြိုးစားခဲ့တယ် ဘယ်လောက်အခက်အခဲတွေ အချိုးအဆစ်တွေများပါစေ သူ့ယုံကြည်ရာကို ဖြစ်အောင်လုပ်ခဲ့တယ် ရှစ်လေးလုံး အရေးတော်ပုံနဲ့ ကြုံတော့လည်း ကမ္ဘာမကြေဘူးသီချင်းကိုရေးပြီး တော်လှန်ရေးမှာပါဝင်ခဲ့တယ် ဒီသီချင်းက တော်လှန်လိုစိတ်မရှိဘဲ ရေးလို့မရဘူးဗျ အနုပညာ ဗီဇပါသူတွေက တော်လှန်လိုစိတ် ထိပ်ဆုံးမှာ ပါတတ်ကြတယ် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖန်တီးလိုကြတယ် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပျံသန်းလိုကြတယ် အချူပ်အနှောင်တွေကို မကြောက်ဘူး သူ့အနေနဲ့ တော်လှန်ရေးမှာ ပါဝင်ရတဲ့ အပေါ်မှာ သူ့အနေနဲ့ ဂုဏ်ယူမှာဖြစ်သလို ကျွန်တော်တို့အနေနဲ့လည်း ဂုဏ်ယူပါတယ်”လို့ဆိုပါတယ်။

စကားဝိုင်းရဲ့ မြောက်ဘက်မှာထိုင်နေတဲ့ ကိုဦးကလည်း “နိုင်မြန်မာကိုဆိုရင် သူ့ရဲ့စိတ်ဓာတ်က ဘယ်လောက်ပဲ အခက်အခဲတွေကြုံပါစေ တော်လှန်လိုတဲ့စိတ်က အင်မတန်ပြင်းပြတယ်။ မျိုးချစ်စိတ်ဓာတ် အပြည့်အဝရှိတယ်ပေါ့နော် နောက်ပြီးကျတော့ ဒီကမ္ဘာမကြေဘူး သီချင်းရေးတဲ့ အခါမှာလည်း သူ့ရဲ့စိတ်က တကယ့်ကို ပြည်သူတွေနဲ့ လူငယ်တွေကို သူ့ရဲ့သီချင်းနဲ့ တော်လှန်စိတ်တွေ မခံချင်စိတ်တွေ နာကြည်းစိတ်တွေကို ရိုက်သွင်းပေးနိင်ခဲ့တယ်ပေါ့နော်”ဆိုပြီး ဆွေးနွေးပါတယ်။

ကိုပြည့်ကလည်း “နိုင်မြန်မာငယ်ငယ်က စစ်ဗိုလ်ကြီး ဖြစ်ချင်တယ်။ ကျွန်တော့်အထင်တော့ ငယ်ငယ်ကသူ စစ်ဗိုလ်တွေကို သူလေးစားအားကျတာ သူ့ဝါသနာက စစ်တိုက်ချင်တာမဟုတ်ဘူး သူကိုယ့်စိတ်ကို ဝေဖန်ပိုင်းခြားနိုင်တဲ့အရွယ်မှာ သူ့ဝါသနာကို သူသိလာတယ် သူ့ဝါသနာက အနုပညာဖြစ်တဲ့အတွက် နိုင်ငံရဲ့ အကြပ်အတည်းနဲ့ ကြုံလာတဲ့အခါမှာ သူ့ဝါသနာကို အရင်းခံပြီး တော်လှန်ရေးမှာ အားတစ်ခုအနေနဲ့ ပါဝင်လာခဲ့တယ်”ဆိုပြီး ထပ်မံ ဆွေးနွေးပါတယ်

နောက်ဆုံးကျန်နေတဲ့ ကိုငပိကလည်း “နိုင်မြန်မာ့ အဖွားပြောသလိုပဲ ကိုယ်စိုက်တဲ့ သီးနှံကို ကိုယ်စားသုံးရမှာပဲ မှန်ပါတယ်။ နိုင်မြန်မာ့ရဲ့ စိတ်ဓာတ်က ဘယ်လောက်တောင် လေးစားစရာ ကောင်းလဲဆိုရင် အခက်အခဲ အကြပ်အတည်းတွေ တပွေ့တပိုက်နဲ့ ရင်ဆိုင်ခဲ့ရပေမယ့် ဖြစ်ချင်တာကို ဖြစ်အောင်လုပ်ခဲ့တယ် ဆေးသမားနဲ့ ပေါင်းခဲ့ပေမယ့် ဆေးသမားမဖြစ်ခဲ့ဘဲ ဂီတပညာတွေရခဲ့တယ် တိုင်းချစ်ပြည်ချစ်စိတ်နဲ့ ကမ္ဘာမကြေဘူးသီချင်းကို ရေးသားခဲ့တယ် ဒီသီချင်းကြောင့်မို့ပဲ ၈၈တင်မကဘဲ နွေဦးတော်လှန်ရေးအထိပါ တော်လှန်စိတ်တွေ ပြင်းထန်ခဲ့ရတယ် နိုင်မြန်မာဟာ လေးစားစရာကောင်းတဲ့ အနုပညာရှင်တစ်ယောက်ပါ”ဆိုပြီး စကားကို အဆုံးသတ်လိုက်ပါတယ်

နောက်ဆုံးမှာ စာရေးသူက “ဒီကစားဝိုင်းကို အနှစ်ချူပ်ရမယ်ဆို နိုင်မြန်မာလို တိုင်းပြည်အတွက် အဖိုးတန်တဲ့ အနုပညာရှင်တွေ အများကြီး ရှိခဲ့သလို အာဏာရှိသူတွေကို ကပ်ဖားပြီး လုပ်စားနေတဲ့ အနုပညာရှင်တွေလည်း အများကြီးပါပဲ။ နိုင်မြန်မာလို ယုံကြည်ရာကို ဖြစ်အောင်လုပ်တက်တဲ့စိတ်တွေ ပေါက်ဖွားမယ်လို့ အတွေးတစ ကျန်ခဲ့ပါတယ်”လို့ပြောရင်း စကားဝိုင်းကို အဆုံးသတ်လိုက်ပါတယ် ဆရာနိုင်မြန်မာ ကောင်းရာဘုံဘဝရောက်ပါစေ အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

ဖိုးစနေ ရေးသားသည်။