တော်လှန်စစ်ဟာ ပြောက်ကျားစစ်ကနေ သမရိုးကျစစ် (conventional war)အသွင်ကို တဖြည်းဖြည်း ပြောင်းလဲလာတော့ အာဏာသိမ်းစစ်တပ်အနေနဲ့ ရင်ဆိုင်ခုခံဖို့အင်အားလည်း နည်းပါးလာပုံရတယ်။
အရင်လို မြေပြင်စစ်ကြောင်းထိုးဝင်ရောက်နိုင်မှုမရှိသလောက်ဖြစ်လာတဲ့ တော်လှန်စိုးမိုးနယ်မြေတွေကို ဝေဟင်အသာစီးရယူပြီး တိုက်ခိုက်မှုတွေ လုပ်လာတာကိုတွေ့ရတယ်။
ဒီနှစ်ဆန်းပိုင်းမှာပဲ စစ်ကိုင်းတိုင်းထဲက တမူးခရိုင် ခမ်းပတ်၊ ဘုတ်ကန်ရွာတဝိုက်၊ ကလေးမြို့နယ်တောင်ပိုင်းနဲ့ မုံရွာမြို့နယ်တောင်ပိုင်းဒေသတွေမှာ လေကြောင်းတိုက်ခိုက်မှုတွေ အကြိမ်များစွာ ဆက်တိုက်လုပ်ဆောင်သွားခဲ့လို့ ပြည်သူတွေ ထိခိုက်ခဲ့ရတယ်။
ဝေဟင်အသာစီးယူတိုက်ခိုက်ရာမှာ ဂျက်ဖိုက်တာ၊ Mi ရဟတ်ယာဉ်၊ လက်နက်ကြီးတွေအပြင် ဆူဆိုက်ဒရုန်း၊ အသီးချဒရုန်းနဲ့ စက်တပ်လေထီး(paramotor)တွေကိုပါသုံးပြီး တိုက်ခိုက်လာပါတယ်။
စစ်ကိုင်းတိုင်းထဲက တော်လှန်စိုးမိုးနယ်မြေများစွာကို အာဏာသိမ်းစစ်တပ်က ဝင်ရောက်နိုင်မှုမရှိသလောက်ဖြစ်လာခဲ့တဲ့အတွက် အထိုက်အလျောက်စည်ကားနေကြတာလည်း ရှိတယ်။ သို့သော် ဝေဟင်အန္တရာယ်ကိုတော့ မပေါ့ဆသင့်ဘူးလို့ ယူဆမိပါတယ်။
ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားသင့်တဲ့အချက်တွေ…
==============================
အာဏာသိမ်းစစ်တပ်ရဲ့အားသာချက်က လေကြောင်းပစ်ကူနဲ့လေကြောင်းက ဗုံးချတာ၊ လေကြောင်းကနေ ဒုံးကျည်တွေနဲ့ ပစ်ခတ်တိုက်ခိုက်တာတွေပါ။ အခုနောက်ပိုင်းမှာတော့ တော်လှန်ရေးအဖွဲ့တွေနည်းတူ ဒရုန်းတွေကိုပါ တွင်တွင်ကျယ်ကျယ်သုံးလာပြီး ဝေဟင်ကနေ ကင်းထောက်တာ၊ တော်လှန်ရေးအဖွဲ့တွေရဲ့ဒရုန်းတွေကို ပစ်ချတာတွေပိုမိုပြုလုပ်လာပါတယ်။ သူတို့ရဲ့အားသာချက်ကတော့ ဒရုန်းပစ်လက်နက်တွေကို စစ်ကြောင်းတိုင်းမှာ ပေးထားနိုင်တဲ့အချက်ပါ။
လေကြောင်းကနေ တိုက်ခိုက်လာရင် ကာကွယ်ဖို့အတွက် လေကြောင်းရန်ကာကွယ်ရေးစနစ်နဲ့ လေကြောင်းရန်ကာကွယ်ရေးအဖွဲ့ဆိုပြီး အာဏာသိမ်းစစ်တပ်နည်းတူ တော်လှန်ရေးအဖွဲ့တွေကလည်း ဖွဲ့စည်းထားသင့်ပါပြီ။
ဒီတာဝန်ကို ကျေးရွာကာကွယ်ရေးနဲ့ လုံခြုံရေးအဖွဲ့တွေ၊ သက်ကြီးပိုင်းတွေက ယူသင့်မယ်ထင်ပါတယ်။ လေကြောင်းကင်းထောက်ဖို့က တော်လှန်ရေးအဖွဲ့တွေမှာ အာဏာသိမ်းစစ်တပ်လို ခေတ်မီရေဒါတွေမရှိပေမယ့် အာဏာသိမ်းစစ်တပ်လေယာဥ်လာမယ့်ဘက်ကိုမျှော်ပြီး နယ်မြေအလိုက် အဆင့်ဆင့်သတင်းပို့စနစ်ထားရှိတာ၊ ဒီသတင်းပို့စနစ်သုံးဖို့ ဖုန်းလိုင်း(လိုင်းမိခဲ့ရင်) ဖုန်းနံပတ်ကို အခြားကိစ္စလုံးဝ မပြောဘဲသီးခြား(Red line)ထားပြီးအမြဲ စောင့်ကြည့်တာ၊ ဖုန်းလိုင်းမရရင် လမ်းလျှောက်စကားပြောစက် အထိုင်စက်ကို အကွာအဝေး ၈မိုင်လောက်မှာတစ်လုံးထား၊ လိုင်းနှုန်းချိတ်ဆက်ပြီးသတင်းထောက်တာတွေအပြင် လူကလည်း အမြင့်ဆုံးတောင်ထိပ်၊ သစ်ပင် သို့မဟုတ် မျှော်စင်ကနေ လေယာဥ်သံနားထောင််ကင်းထောက်တာစသဖြင့် နည်းလမ်းတွေရှာကြံပြီးကျင့်သုံးကြရပါမယ်။
ကိုယ်နေတဲ့နေရာတွေမှာ လေကြောင်းအန္တရာယ်အတွက် ဗုံးခိုကျင်းတွေတူးတာကိုလည်း ကြိုတင်ပြင်ဆင်ဖို့လိုပါမယ်။ လေယာဥ်ကပစ်တဲ့ ဒုံးကျည်ဟာအနည်းဆုံး ၃၀ မမ ရှိပြီး ပေါက်ကွဲထိရောက်မှု အကျယ်က ပတ်လည် ပေ ၁၀၀ အထိ ရှိပါတယ်။
ဒါကြောင့် မြေထဲကို အနည်းဆုံးအနက် ၃ပေခန့်အထိသက်ရောက်နိုင်တဲ့အတွက် ဗုံးခိုကျင်းတွေတူးကြ၊ ဆောက်ကြတဲ့အခါ ဒါကိုခံနိုင်ဖို့ မျှော်တွေးတွက်ချက်ပြီး ပြင်ဆင်ထားကြဖို့လိုပါတယ်။ ထိခိုက်မှု rangeဟာ ဗုံးအမျိုးအစားပေါ်မူတည်ပြီး ပြောင်းလဲမှုတွေရှိနိုင်ပါတယ်။
ဥပမာအနေနဲ့ ကျင်းရဲ့အကျယ်ကိုတော့ လူဝင်ခိုမယ့် အရေအတွက် ၃ဦး ဒါမှမဟုတ် ၄ ဦး စာဆိုရင် ပူးကပ်ထိုင်နိုင်ဖို့အတွက် ၃ပေပတ်လည်ဆိုအဆင်ပြေနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အပေါ်က ဖုံးအုပ်ရမယ့် ထု ဟာ အနည်းဆုံး ၃ပေခန့်ရှိရပါမယ်။ ဒီထု ကိုတော့ မြေကြီးတစ်ထပ်၊ သစ်တုံးတွေတစ်ထပ်၊ သဲတစ်ထပ်နဲ့ဆို ပိုပြီးခံနိုင်ရည်ရှိနိုင်ပါတယ်။
အပေါ်က ဖုံးအုပ်နိုင်ဖို့အတွက် သဲရနိုင်ရင်အကောင်းဆုံးပါ။ သဲဟာ ခဲစ၊ ခဲန နဲ့ သံထည်စ တွေ တိုးဝင်မှုကို ထိန်းချုပ်ထားနိုင်ပါတယ်။ ထိုးဖောက်မှုကိုကာကွယ်နိုင်ပါတယ်။
နောက်တစ်နည်းကဥမင်လှိုင်ခေါင်း Tunnel တူးထားတဲ့စနစ်ပါ။ လှိုင်ခေါင်းတူးမယ်ဆိုရင်တော့တောင်စောင်းတွေ၊ ချောင်းကမ်းပါးတွေလိုနေရာမျိုးကသာ ပိုလို့အဆင်ပြေမှာပါ။
လေယာဥ်ပစ်ချိန်ကာကွယ်ရေး…
======================
လေကြောင်းတိုက်ခိုက်မှုတွေ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့အခါ စိတ်ကိုငြိမ်ငြိမ်ထားပြီး အနီးဆုံးအကာအကွယ်ရှာကာ အနိမ့်ဆုံးနေရာမှာ နေထိုင်ဖို့၊ အကာအကွယ်မရှိပါက မြေအနိမ့်ဆုံးနေရာကို ရှာပြီးဝပ်နေဖို့၊ ခေါင်းကိုလက်ဖဝါးနဲ့အုပ်၊ နားကိုလက်ဖျံနဲ့ပိတ်၊ တံတောင်ကိုမြေမှာ ထောက်ပြီး မှောက်နေဖို့နဲ့ ပါးစပ်ကို အနည်းငယ်ဟပြီး မျက်စိကို ပိတ်ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။
ဒါ့အပြင် ဦးတည်ရာမဲ့ထွက်မပြေးဖို့၊ ထွက်မကြည့်ဖို့၊ ဗီဒီယို၊ ဓာတ်ပုံတွေ မရိုက်ဖို့၊ မာကျောတဲ့ နံရံတွေမှာ ခေါင်းကိုကပ်ထားတာမလုပ်ဖို့ မှန်၊ ပြတင်းပေါက်အနီးမှာ မနေဖို့နဲ့ ဗုံးခိုကျင်းမဟုတ်တဲ့ နေရာတွေမှာ လူအများစုပြီး မနေကြဖို့လိုပါတယ်။
လေကြောင်းတိုက်ခိုက်မှု လုံးဝငြိမ်သွားချိန်မှသာ ပုန်းအောင်းရာနေရာကနေ ထွက်ဖို့ တိုက်တွန်းလိုပါတယ်။
ထပ်မံဖြည့်စွက်ချင်တာက လေယာဥ်ကပစ်တဲ့အချိန်မြေပြင်မှာဝပ်ပြီးခေါင်းကို တံထောင်နှစ်ဖက်နဲ့ကာတာက ဗုံးတွေရဲ့ထုံးစံက ပေါက်ကွဲရင် ဒယ်အိုးသဏ္ဍာန် ဘေးဘီကို ၁၅ဒီဂရီလောက်အပေါ်ကိုစောင်းပြီးအစအနတွေလွှင့်စင်ပါတယ်၊ထိရောက်မှုအကျယ်ကတော့ ဗုံးအကြီးအသေးအပေါ်မူတည်ပါတယ်။ ဒီအတွက် ကိုယ့်အပေါ်တည့်တည့်ဗုံးမကျဘူးဆိုရင် ရောက်ရာနေရာမှာ မြေပြင်မှာ ပြားနေအောင်ဝပ်ထားရင် ပိုလုံခြုံပါတယ်၊ လွှင့်စင်ထွက်လာတဲ့အစအန တွေဟာ ဘေးကို လွှင့်စင်ထိရောက်တာမို့ ပြတင်းပေါက်အနား၊ထုထည်ပါးတဲ့သစ်ပင်၊ အိမ်အကာနား၊ ဝါးထရံအနားမနေဖို့သတိပေးတာဖြစ်ပါတယ်၊ ဗုံးအစအနနဲ့စက်သေနတ် ကျည်မှန်တိုင်းလည်း မသေတတ်ပါဘူး။
အဓိက က လူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ ခေါင်း၊ နှလုံးနေရာနဲ့ဆီးစပ်တို့ကို တိတိပပ မထိရင် မသေပါဘူး။ ဒါကြောင့်ကျည်ကာအင်္ကျီဝတ်ကြတာအခါ အပေါ်ပိုင်းသာအဓိကဝတ်ပြီး ခေါင်းကိုတော့ သံကမောက်၊ ကျည်မတိုးတဲ့ ဖိုက်ဘာခမောက်ဆောင်းကြရတာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါကိုနားလည်ထားကြဖို့လည်းအကြံပြုလိုပါတယ်၊ ဒါမှသာ လိုရင်းကိုရောက်မယ်ထင်ပါတယ်။
ဒါ့အပြင် ဓာတုလက်နက်တွေကျရောက်တဲ့နေရာအနီးကို အကာအကွယ်ဝတ်စုံတွေမပါဘဲသွားတာ၊ လက်ဗလာနဲ့ ပစ္စည်းတွေကိုကိုင်တွယ်တာ၊ လူနာတွေကိုကြည့်ရှုတာမလုပ်ဖို့ ၊ အဆိပ်ဓာတ်ငွေ့တွေဟာ ထိတွေ့၊ ရှူရှိုက်၊ မြိုချမိရင် အရေပြား၊ မျက်လုံး၊ အသက်ရှူလမ်းကြောင်း၊ ပါးစပ်တို့ကနေ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်း ဝင်ရောက်ပြီး အသက်ဆုံးရှုံးတဲ့အထိ ဖြစ်နိုင်တယ်လို့ လည်းသတိပေးလိုပါတယ်။
စိုးဝင်းဆွေ(HPD) ရေးသားသည်။
